یک چیدمان خوب و تحول در یادگیری

از قدیم الایام وقتی صحبت از دوران مدرسه و کلاس درس می‏شد آن نیمکت های چند نفره چوبی تداعی‏گر خاطرات خوب و بدمان در مدرسه بود. نیمکت‏های چوبی که دو یا سه نفره پشت آنها مینشستیم و بعضی وقت‏ها حتی جای کتاب و دفترهایمان هم نبود. چوبی بودند و گاهی می‏شکستند یا پوسته پوسته می‏شدند. لباس‏هایمان به آنها گیر می‏کرد و خراب می‏شد و بماند غر زدن‏ پدر و مادرها😀

امروزه هنوز هم استفاده از این نیمکت‏ها در کلاس‏ها مرسوم است که معایب بسیاری به دنبال دارند. به دلیل استفاده زیاد چوب در این سازه می‏بایست منتظر پوسیده شدن آن در مدت زمان کوتاه بود که در اینصورت سرانه هزینه کرد برای خرید نیمکت بسیار بالا خواهد بود. نیمکت‏ها بزرگ و سنگین هستند پس جابجایی آنها واقعا سخت است و در نتیجه امکان تغییر در فضا و چیدمان کلاسی عملا میسر نمی‏شود. از طرفی چون پشت هر میز حداقل دو نفر می‏نشینند پس حفظ حریم خصوصی افراد امکان‏پذیر نیست. در مواقعی جابجایی وسایل افراد هم باعث بروز اختلافاتی بین هم‏کلاسی‏ها می‏شود.